Groentenla soep was het eigenlijk, de venkel/preisoep die ik vanavond maakte. Maar die naam doet te weinig recht aan deze verfijnde en tegelijk zeer eenvoudige soep. Wat heb je nodig voor dit bordje soep, dat ikzelf met een gerust hart op het Kerstmenu zou zetten:
3 venkels, 2 laurierbladen, het wit en lichtgroen van een prei. Olijfolie, een klontje roomboter, 1 aardappel,1 kippensoeptablet of groentensoeptablet. Verse bouillon is altijd goed natuurlijk. Dan nog het venkelgroen, wijnazijn, een flinke lepel crème fraîche en peper en zout, c'est tout.
Snijd de venkel in de lengte in lamellen, halveer ze eventueel als de stukken erg lang zijn. Gebruik de harde driehoek niet. Bewaar het fijne groen. Schil de aardappel en snijd in blokjes. Zet beiden even aan in olijfolie, samen met het laurierblad, totdat de venkel een beetje glazig is. Voeg ruim een halve liter koud water toe, breng de soep aan de kook en laat in 25 minuten de groenten garen. Snijdt onderwijl de prei in ringen en laat die dan nog 10 minuten meekoken. Verwijder het laurierblad en pureer de soep met de staafmixer. Breng op smaak met zonodig nog zout, met wijnazijn, een klontje roomboter( geeft een volle en diepe smaak) en heel veel versgemalen peper. Gebruik het fijne groen als garnering.
Wil je deze soep pimpen tot een heel feestelijke, denk dan aan champignons, gebakken en gearomatiseerd met of truffelolie( spaarzaam!) of geweekte en meegebakken porcini.
Of gebruik sinaasappelrasp in een heel mooie olijfolie.
Het lijkt een beetje een hype te worden: een dieet waarin je maar weinig of geen koolhydraten meer eet in de vorm van tarwe.
Ik las op Facebook een bespreking van het boek 'Broodbuik' van William Davis. Het boek zelf vind ik zeer matig geschreven.De auteur is uitvoerig in het geven van wetenschappelijk getinte beweringen. De conclusies die hij trekt en de causaliteiten die hij legt deden mij nogal eens de wenkbrauwen doen optrekken.Maar de grote lijn van zijn betoog komt wel over. In de appendix een behoorlijk aantal recepten die smakelijk lijken.
Ik besloot tarwe uit mijn dieet te schrappen en dat te vervangen door spelt,havermout en quinoa. Dat is de light versie van het broodbuikdieet. Daarmee ban ik niet de gluten uit mijn dieet,dat voert mij te ver. Ik doe dat nu vier weken en het bevalt mij wonderwel goed.
Ik aan het pionieren gegaan met quinoa meel. Het resultaat daarvan leverde een heerlijk knapperige cracker op.
Je kunt die heel goed bewaren in een koelkastdoos en dan ook maar in de koelkast,om schimmelen tegen te gaan. Ik bewaarde ze 5 dagen en ze hebben dan nog nauwelijks iets van hun knapperigheid verloren.
Nodig:
150 gram quinoa meel
120 gram speltbloem
80 gram speltmeel
300 cc rijstmelk ( kan ook water of soja- of gewone melk zijn)
1 koffielepel zout
1 theelepel suiker
1 theelepel gist
Chai zaad of welk ander eetbaar zaad je ook maar wilt gebruiken
Vermeng in een kom ( ik gebruikte de Kitchenaid) alle ingrediënten kort tot een enigszins samenhangend geheel. Laat twee uur onder een doek rusten.
Verwarm dan de oven voor op 180 graden.
Daarna komt het lastige karweitje: kneed het deeg tot het glad en elastisch wordt en uit te rollen is.Niet te lang kneden, de gluten van speltbloem zijn teer en verliezen de elasticiteit bij te lang doorkneden.
Het deeg is niet zo gemakkelijk te hanteren, om het uit te rollen verdeel je de deegbal in vieren. Bestuif de ondergrond steeds met wat bloem want het deeg plakt gemakkelijk! Rol uit tot hanteerbare lappen en leg ze op de bakplaat. Als je zaad wilt gebruiken maak je de deeglappen vochtig met een plantenspuit, strooit het zaad erop en drukt het lichtjes aan met de deegrol.
Prik ze in met een vork en bak ze af in zo'n 25 minuten.
Kikkererwten zijn lekker en gezond en bevatten veel vezels. Ze zijn bovendien rijk aan calcium, magnesium, ijzer en foliumzuur. en ze hebben een lage glycemische index. Het is heerlijk als borrelhap met plat brood of stokbrood.Ik eet het graag als lunch; op quinoa crackers met wat komkommer, bestrooid met sesamzaad heb je een gezond en voedzaam hapje.
het lekkerst vind ik het om de kikkererwten zelf te weken en te koken. Maar blikerwten of erwten uit glas doen het ook prima. Spoel ze dan wel even af om de smaak zuiverder te houden.
Spaanse olijfolie is in mijn optiek wat ondergewaardeerd ten opzichte van de populaire Toscaanse olie. Die laatste vind ik in dit gerecht te scherp en peperig van smaak. Spaanse olijfolie wordt geimporteerd o.a. door Xenos. Ze zijn er niet altijd, maar met een beetje geluk vind je er de Hojiblanca olijfolie in handzame flesjes van 250 cc.
Voor een heerlijke schaal hummus heb je nodig:
1 literblik kikkererwten
1/2 pot van 260 gram tahin (is ongeveer 3 volle eetlepels)
sap van 1 biologische citroen + schil
1 volle theelepel komijnpoeder
1 theelepel gerookte paprikapoeder
1/2 bosje peterselie
1 knoflookteen
milde (Spaanse is heel fijn hiervoor)olijfolie extra vierge.
peper en zout
1/2 eetlepel citroenmayonaise (dit maakt het niet gezonder maar wel erg veel lekkerder. Je kunt het ook prima achterwege laten.
Pureer de kikkererwten samen met peterselie,knoflook, tahin en de specerijen in een blender of foodprocessor.Als het een enigszins fijne massa is geworden,kun je op het draaiende mes de olijfolie toevoegen.Breng op smaak met citroenrasp, zout en peper en zo je wilt,de mayonaise.
De hoeveelheden zijn een richtlijn. Begin met het sap van een halve citroen. De smaak moet krachtig zijn en zoet, zout en zuur en bitter in balans.
Midden in Maastricht, idyllisch gelegen in de luwte van de eeuwenoude stadsmuur, ligt de Bisschopsmolen. Het is een nog werkende watermolen, aangedreven door de Jeker, een riviertje dat stromend vanuit België dwars door de stad, in de Maas uitkomt. In de Bisschopsmolen wordt gemalen en gebakken met voornamelijk speltgraan. Zie voor meer informatie over de molen op: www.bisschopsmolen.nl .
Ik vond er het recept voor vlaaideeg met spelmeel. Heb je geen ervaring met vlaai bakken, kijk dan zeker het filmpje op de website.Ik bakte er een rijstevlaai mee.
Daarvoor heb je nodig:
500 gram speltbloem, 100 gram zachte boter, 30 gram suiker, 7 gram droge gist, 1 ei, 10 gram zout en 250 cc lauwe melk.
Voor de vulling: anderhalve liter rijstepap, 1 eetlepel custard, 1 ei, wat water. Natuurlijk is het lekkerder om de rijstepap zelf te maken maar ik maakte het mijzelf vandaag gemakkelijk.
Het deeg: ik maak het in de Kitchenaid. Doe de bloem, suiker, gist, zachte boter in de kom en meng op stand 2 met de kneedhaak. Beetje bij beetje gaat er de melk bij en dan ook het zout. Laat draaien tot een mooi zijdezacht deeg, wat spontaan loslaat van de kom. Bol het even op, ( kijk echt even naar het filmpje op genoemde website: vlaai bakken) want je ziet meteen wat ik bedoel. Laat het deeg een half uur rusten onder een droge doek, op een tochtvrije plaats.
De vulling maakte ik, omdat ik mezelf niet te veel werk wilde bezorgen, van kant en klare rijstepap. Verrijkt met een ei, een eetlepel custard met wat water aangemaakt en wat vanillemerg. Meng dit alles in de kom die je gebruikte voor het deeg.
Dit deeg is genoeg voor een vlaaivorm van 30 cm., ik had nog een bolletje deeg over en bakte er een zoet broodje van in de nawarmte van de oven.
Verwarm die oven voor op 200 graden. Rol dan het deeg uit tot een lap, royaal groter dan de goed ingevette vorm. Het vlak bestrooi je zonodig steeds met wat bloem .
Bebloem de bovenkant van de lap deeg, vouw deze dubbel en klap hem op de vlaaivorm weer open. Er zal wat deeg over de rand hangen. De lap nu 5 minuten laten rusten voordat je het deeg zorgvuldig over bodem en wanden aanbrengt. Waarbij je zorgt dat het deeg ook in de hoek tussen bodem en rand komt. Snij het teveel van het deeg met de deegroller af, ( zie ook weer het filmpje). De rijstvulling kan nu in de vorm gegoten worden. Zet in de oven op de middelste richel en temper naar 180 graden. Bak de vlaai in 20 tot 30 minuten gaar. Zet de vorm lager in de oven als de vulling donker dreigt te worden.
Als de vlaai afgekoeld is en de vulling een beetje opgestijfd, laat je de vlaai op een plank of rooster glijden. Voor de liefhebbers; een dikke laag verse slagroom met chocoladeschaafsel kort voor het opdienen aanbrengen op de vlaai.
